Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kolbuszowej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 30 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kolbuszowej I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jerzy Czownicki

Protokolant: st. sek. sąd. Bożena Gotkowska

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2016 r. w Kolbuszowej

na rozprawie

sprawy z powództwa: Miasta S. W.

przeciwko: J. S.

o: zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda Miasta S. W. kwotę 273,00 zł (dwieście siedemdziesiąt trzy złote) z ustawowymi odsetkami od dnia 22 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty

II.  postanawia przyznać kuratorowi adwokatowi G. W. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złoty, czterdzieści groszy) tytułem wynagrodzenia

III.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda Miasta S. W. kwotę 85,01 zł (osiemdziesiąt pięć złotych jeden grosz) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego

IV.  oddala powództwo w pozostałej części

Sędzia Sądu Rejonowego

Jerzy Czownicki

Sygn. akt I C 160/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Kolbuszowej

z dnia 30 listopada 2016r.

Pozwem wniesionym w dniu 07.04.2015r. powód Miasto S. W. Zarząd (...) reprezentowany przez pełnomocnika – radcę prawnego M. F. – domagał się zasądzenia od pozwanego J. S. kwoty 1.402,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz zasądzenia od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając powyższe powód wskazał, iż w dniach 11.12.2002r., 11.02.2005r., 19.07.2005r., 09.08.2005r., 13.01.2006r., 30.01.2006r., 07.12.2006r., 12.01.2007r., 10.04.2009r. oraz 07.06.2014r. pozwany korzystał z komunikacji miejskiej nie posiadając ważnego dokumentu przewozu, wobec czego został zobowiązany przez powoda do uiszczenia opłat dodatkowych i należności przewozowej z tego tytułu, czego nie uczynił.

Wobec powyższego powód domagał się zapłaty opłaty dodatkowej, należności przewozowej oraz odsetek ustawowych od całej kwoty od dnia upływu terminu jej płatności (wynoszącego 14 dni od dnia sporządzenia wezwania do zapłaty) do dnia rzeczywistej zapłaty.

Powód jako podstawę swoich roszczeń wskazał art. 33a ust. 3 ustawy prawo przewozowe (Dz. U. z 2000r., Nr 50 poz. 601), Uchwałę Nr 367/ (...) Zarządu Miasta Stołecznego W. z dnia 10 lipca 2001 r. w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami gminnego transportu zbiorowego w W. – załącznik nr 1 - Taryfa Przewozowa, rozdział 1 pkt 12, Uchwałę Nr (...) Rady m.st. W. z dnia 13 marca 2008r. w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w m. st. W., Uchwałę Nr (...) Rady m. st. W. z dnia 26 maja 2011r. w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w m. st. W. ze zm. oraz art. 360 i 361 k.c.

Kwota pieniężna dochodzona w pozwie stanowi sumę następujących należności:

-przejazd w dniu 11.12.2002r. – opłata dodatkowa w kwocie 120.00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 12.03.2003r. do dnia zapłaty,

-przejazd w dniu 11.02.2005r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 26.02.2005r. do dnia zapłaty,

-przejazd w dniu 19.07.2005r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 03.08.2005r. do dnia zapłaty,

- przejazd w dniu 09.08.2005r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 24.08.2005r. do dnia zapłaty,

- przejazd w dniu 13.01.2006r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28.01.2006r. do dnia zapłaty,

- przejazd w dniu 30.01.2006r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14.02.2006r. do dnia zapłaty,

-przejazd w dniu 07.12.2006r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22.12.2006r. do dnia zapłaty,

- przejazd w dniu 12.01.2007r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 27.01.2007r. do dnia zapłaty,

- przejazd w dniu 10.04.2009r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 152,80 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25.04.2009r. do dnia zapłaty,

- przejazd w dniu 07.06.2014r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 273,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22.06.2014r. do dnia zapłaty.

W dniu 17.04.2015r. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Mielcu VI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z siedzibą w K. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn. akt VI Nc (...) zgodnie z żądaniem pozwu.

Wskutek niemożności doręczenia pozwanemu w/w orzeczenia, postanowieniem z dnia 07.06.2016r. tut. Sąd uchylił nakaz zapłaty z dnia 17.04.2015r.

Zarządzeniem z dnia 08.06.2016r. ustanowiono dla pozwanego J. S. nieznanego z miejsca pobytu - kuratora w osobie adwokata G. W. - celem obrony praw i reprezentowania w postępowaniu, która działając w imieniu pozwanego na rozprawie dnia 30.11.2016r. podniosła zarzut przedawnienia co do wszystkich należności za wyjątkiem należności z dnia 07.06.2014r. oraz wniosła o zasądzenie wynagrodzenia kuratora.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniach 11.12.2002r., 11.02.2005r., 10.07.2005r., 09.08.2005r., 13.01.2006r., 30.01.2006r., 07.12.2006r., 12.01.2007r., 10.04.2009r. i 07.06.2014r. pozwany J. S. korzystał z komunikacji miejskiej w W..

Za przejazdy bez dokumentu przewozu pozwany został obciążony właściwymi opłatami za przewóz wraz z opłatami dodatkowymi:

- przejazd w dniu 11.12.2002r. – opłata dodatkowa w kwocie 120.00 zł

- przejazd w dniu 11.02.2005r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł

- przejazd w dniu 19.07.2005r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł

- przejazd w dniu 09.08.2005r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł

- przejazd w dniu 13.01.2006r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł

- przejazd w dniu 30.01.2006r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł

- przejazd w dniu 07.12.2006r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł

- przejazd w dniu 12.01.2007r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 122,40 zł

- przejazd w dniu 10.04.2009r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 152,80 zł

- przejazd w dniu 07.06.2014r. – opłata dodatkowa wraz z należnością przewozową w kwocie 273,00 zł

/dowód: wezwania do zapłaty k. 5-14/

Przedmiotowe należności nie zostały przez J. S. uregulowane w terminie (okoliczność bezsporna).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dołączone do akt sprawy, a wskazane wyżej dokumenty, których prawdziwość i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu oraz nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sad zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 774 k.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Umowa przewozu jest umową dwustronnie zobowiązującą, wzajemną, a jej składnikiem przedmiotowo istotnym jest odpłatność.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15.11.1984r. Prawo przewozowe (Dz.U. z 2015r. poz. 915 j.t.), która to ma zastosowanie do powstałego stosunku prawnego między powodem a pozwanym, umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. Przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu (art. 33a ust. 1 ustawy Prawo przewozowe). W razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona pobiera właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty (art. 33a ust. 3 ustawy Prawo przewozowe).

Poza sporem w niniejszej sprawie pozostawało, iż pomiędzy powodem a pozwanym doszło do zawarcia umów przewozu osoby, pozwany znajdował się bowiem w środkach komunikacji miejskiej, w związku z czym miał obowiązek posiadać ważny dokument przewozu. Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pozwany w takcie każdej z kontroli nie posiadał ważnych dokumentów przewozu

Wobec powyższego należało uznać, iż roszczenie powoda wobec pozwanego w wysokości łącznej 1.402,60 zł mające źródło w umowie przewozu było zasadne.

Jednakże w toku procesu kurator procesowy podniósł zarzut przedawnienia co do wszystkich kwot za wyjątkiem kwoty 273,00 zł wynikającej z przejazdu komunikacją miejską w dniu 07.06.2014r., który to zarzut okazał się skuteczny.

Zgodnie z art. 117 § 1 i § 2 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się z korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przez upływem terminu jest nieważne. Z kolei zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w który roszczenie stało się wymagalne.

Jak wynika z art. 77 ust. 1 ustawy Prawo przewozowe z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 78 roszczenia dochodzone na podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przedawniają się z upływem roku. Dla roszczeń z tytułu zapłaty lub zwrotu należności przedawnienie biegnie od dnia zapłaty, a gdy jej nie było – od dnia, w którym powinna była nastąpić (art. 77 ust. 3 pkt 4 ustawy Prawo przewozowe). Również z art. 778 k.c. wynika, że roszczenia z tytułu umowy przewozu osób przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu, a gdy przewóz nie został wykonany – od dnia, kiedy miał być wykonany.

W niniejszej sprawie pozwany był zobowiązany uiścić należności w terminie 14 dni od dnia wystawienia wezwań do zapłaty przez powoda, a więc odpowiednio do dnia: 12.03.2003r., 26.02.2005r., 03.08.2005r., 24.08.2005r., 28.01.2006r., 14.02.2006r., 22.12.2006r., 27.01.2007r., 25.04.2009r. i 22.06.2014r. Wobec powyższego roczny termin przedawnienia co do wskazanych wyżej roszczeń upłynął odpowiednio w dniach: 12.03.2004r., 26.02.2006r., 03.08.2006r., 24.08.2006r., 28.01.2007r., 14.02.2007r., 22.12.2007r., 27.01.2008r., 25.04.2010r. i 22.06.2015r.

Powód złożył pozew w dniu 07.04.2015r., zatem już po upływie terminu przedawnienia pierwszych dziewięciu roszczeń.

Wobec powyższego za zasadne Sąd uznał żądanie zapłaty w kwocie 273,00 zł (na którą to kwotę składały się opłata dodatkowa oraz należność przewozowa) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności roszczenia tj. od dnia 22.06.2014r. do dnia zapłaty (pkt I sentencji wyroku), natomiast w pozostałym zakresie powództwo oddalił (pkt IV sentencji wyroku).

O wynagrodzeniu kuratora reprezentującego nieznanego z miejsca pobytu pozwanego, orzeczono na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz § 1 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013r. w sprawie określania wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z § 2 ust. 3 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu i wyniosło ono 180,00zł, do której to kwoty należało doliczyć 23% tytułem podatku VAT (pkt II sentencji wyroku).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. oraz § 2 ust. 1 i § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013r., poz. 490 j.t.) (pkt III sentencji wyroku).

Sędzia Sądu Rejonowego

Jerzy Czownicki